Chrysanten heb ik altijd geassocieerd als symbool voor verlies, rouw en herdenking van de doden. Eind oktober duiken ze op in het straatbeeld, op de kerkhoven en aan het inkomportaal van woningen. Bij de aanblik van al deze chrysanten krijg ik gewoonlijk een instant gevoel van droefheid en intens gemis.
Ik verloor mijn beide ouders in een novembermaand. Mijn vader vorig jaar nog. Van mijn zestien jaar oude viervoeter Sloeber nam ik onlangs nog afscheid. De duisternis spreidt haar gewaad uit over de korter wordende dagen. De nachten worden langer.
In november heb ik dan ook nood aan warmte en gezelligheid. Ik maak dan hartige ovenschotels klaar, drink koffie met kaneel of gemberthee met citroen en honing en dim het licht. Mijn interieur maak ik knus en gezellig door mijn herfstdecoratie uit te stallen en kussens in oranje en bordeaux tinten boven te halen.
Iets anders dan de traditionele herfstdecoratie
Maar niet dit jaar. Dit jaar verkies ik sereniteit en soberheid. Ik ben toe aan loslaten. Mijn vaas met dennenappels en takken uit het bos heb ik vervangen door een witte, rond orchidee omring door schelpen gevonden op het strand. De orchidee heet Angel.
De kleur wit staat traditioneel voor reinheid en zuiverheid. Maar wist je dat in de Chinese cultuur wit de kleur is van de dood? Door het Nederlands koningshuis werd bij de begrafenis van Koningin Wilhelmina ook wit als rouwkleur gebruikt.
Mijn witte orchidee Angel is een ode aan mijn dierbare engelen die het goed hebben hierboven.
Vandaag ben ik klaar om los te laten. Morgen op 1 november breng ik een bezoek aan de graven van mijn ouders op het kerkhof in Aalst. Mijn zus heeft er alvast chrysanten neergezet.
Voor het eerst in jaren zie ik de chrysanten in de straat niet enkel meer als een teken van verdriet en verlies, maar als een symbool van verbondenheid. Een verbinding met de mensen om mij heen en over de hele wereld die allemaal wel eens afscheid van en dierbare hebben moeten nemen. En eigenlijk heeft het ook wel iets. De bonte mengeling van gele, oranje en rode of witte en paarse chrysanten. Ze fleuren onze straten op en geven ons een sprankeltje hoop.
Grapefruit etherische olie voor een happy feeling
Ook mijn etherische oliën geven mij de nodige ondersteuning. Voor een extra tikkeltje positiviteit voeg ik een eigen samenstelling van cipres, jeneverbes en grapefruit toe aan mijn diffuser.
Grapefruit etherische olie wordt geperst uit de schil en heeft een frisse, fruitige, citrus en kruidige geur. Deze olie zuivert de atmosfeer, geeft energie wanneer je je depri voelt, stimuleert het zelfvertrouwen en helpt verdriet te verwerken. Ze werkt ontgiftend voor de organen en heeft een gunstige invloed op de spijsvertering.
Ook cipres helpt verdriet te verwerken en jeneverbes ondersteunt bij emotionele trauma’s.
Als een vogel in de lucht…
Morgenavond is het de herdenkingsmis voor mijn vader. Spontaan denk ik terug aan het tekstje dat ik schreef voor zijn bidprentje. Ook hij was zot van de zee.
“Als een vogel in de lucht, gedreven door de zeewind,
vrij van alle lijden en pijn,
beland je op een donzige witte wolk.
Dromend van hoe het was en ooit begon.
Met een knipoog waak je over ons.
Wetend dat elk eind het begin is van iets nieuws.
Een nieuwe lach, een nieuwe traan.
Ver hiervandaan, maar toch zo dichtbij.
In onze harten en herinneringen, met al jouw deugnieterij,
lieve papa, blijf je altijd bestaan.”
