Ga ik figuurlijk al fietsend door het leven? Nee hoor. Soms draait het echt wel vierkant! Het moet je maar overkomen. Net nog wilde ik buiten de planten water geven, trok de deur achter me dicht en… toen besefte ik dat mijn huissleutels nog binnen lagen. Zonder jas stond ik daar met windkracht 90km/uur op mijn oprit. Best wel frisjes. Mijn vrienden hebben een reservesleutel, alleen waren ze net vandaag niet thuis. Dan maar even wachten…
In de pure stilte, met enkel het ruisen van de wind op de achtergrond besliste ik om een meditatieoefening te doen. Ogen gesloten, handen op de knieën, diep inademen en nog langer uitademen. Na tien minuutjes was ik de rust zelve. Ik dacht aan de gebeurtenissen van de afgelopen maanden en de ideeën voor een blogartikel stroomden binnen. Flow en focus.
Na een uurtje in de kou besloot ik mijn stoute schoenen aan te trekken. Ik klopte aan bij mijn overbuur en vroeg om hulp. Niet mijn sterkste kant. Hij nam een trapladder mee, ik klom over het poortje en na vijf minuten stond ik in mijn tuin. De achterdeur was gelukkig open. Tijd voor een jasmijnthee met gember. Dat had ik wel verdiend. En dank aan mijn overbuur. Zo zie je maar dat hulp vragen loont.
Ga ik dan letterlijk al fietsend door het leven? Ja hoor. Enkele maanden geleden ruilde ik mijn drukke baan voor een job in mijn home town. Werken dicht bij huis is iets waar ik al langer naar uit keek. Alleen mijn bedrijfswagen zou ik moeten missen. En dat was wat. Ik deed echt wel alles met de wagen. Het flitste door mijn hoofd: en nu?!? Maar mensen hebben veerkracht en passen zich aan nieuwe situaties aan. Ik dus ook…
Ik besloot dan maar om een boodschappentrolley te kopen en kreeg een oude fiets. Kon ik nog wel fietsen? Wat was dat lang geleden. En toeval of niet, op dat moment kreeg ik een super promo van handige fietszakken in de bus. Nu was ik helemaal gesetteld. En ja hoor. Vanaf dan ging ik al fietsend door het leven. Altijd in de gezonde buitenlucht. Over de zeedijk naar huis. Ik heb de afgelopen maanden al meer de zee gezien dan anders in een heel jaar. En ‘s Avonds nog tijd om verse groentjes te bereiden. In het weekend nog energie om blogartikels te schrijven en af te spreken met familie en vrienden.
Wat kan het leven toch simpel zijn. Als je ervoor kiest, tenminste.
Moraal van het verhaal? Sluit je een deur (letterlijk of figuurlijk), dan gaan er een nieuwe open. Waarom neem je op dat ogenblik die beslissing? Omdat je op dat moment voor iets gaat, wat je net dan nodig hebt. Foute beslissingen zijn er niet.
Ik zette mijn drukke carrière opzij om meer ruimte in mijn leven te hebben. Ruimte voor meer flow, nieuwe ideeën, doen wat ik het liefst doe. Blogartikels schrijven, bezig zijn met interieur, spiritualiteit, etherische oliën en huisparfums, tijd voor vrienden. Loopt het altijd van een leien dakje? Neen. Maar wat ik in mijn privé-leven en vorige job wel geleerd heb, is veerkracht. Opstaan als je valt, niet bij de pakken blijven neerzitten. En dan kom je sterker uit moeilijke situaties.
Laat los en laat je meenemen door de wind…
